چرا از این شاخه به اون شاخه میپرم؟ چون نوطلب هستم و عاشق یاد گرفتن چیزای جدید… مثل چند پتانسیلی ها… یه تعریفی داشته باشیم از چندپتانسیلی ها؛
چندپتانسیلی در واقع به افرادی گفته میشه که از این شاخه به اون شاخه میپرن و ازینکار لذت میبرن.
این افراد با شور و شوق یه موضوع، رشته و شغل رو انتخاب میکنن، با هیجان خاصی پیش میرن و بعد از مدتی رهاش میکنن!
اون مسیر دلشون رو میزنه واسه همین ترکش میکنن و وارد حیطه ی جدیدی میشن
البته که چند پتانسیلی ها دوست دارن همه ی علاقمندی هاشون رو زیر بال و پرشون نگه دارن…
اونا به شدت در مورد محیط پیرامونشون کنجکاو هستن و عاشق یادگیری ان و قدرت فوق العاده ای توی خلق کردن دارن..
البته بگم که خلق کردن و خلاقیت یه خصلت ذاتی نیست و هر آدمی با یادگیری تکنیک ها و تمرین کردنشون میتونه خلاق بشه!
پس دفعه بعد که از خودت پرسیدی چرا از این شاخه به اون شاخه میپرم بدون که تو هم یک چندپتانسیلی هستی و این اصلا ایرادی نداره!
چندپتانسیلی های خلاق میتونن ارتباط بین دو یا چند چیز بی ربط رو پیدا کنن و اگرم سخت باشه خودشون ربطش رو میسازن!
بخاطر همین اونا از این طریق میتونن برای دنیای مدرن مفید باشن، چرا که رشته های جدید و مشاغل جدیدی ابداع میکنن.
نمیشه آدمها رو دسته بندی کرد اما میشه خصلت های زیادی رو تعریف کرد
شما نباید به خودتون برچسب بزنین چون در هر شرایطی میتونین این برچسب ها رو عوض کنین چون خودتونین که انتخاب میکنین.
شما هرچیزی رو که بیشتر انتخاب کنین و طبق اون بیشتر رفتار کنین خودتون رو وارد همون دسته ی انتخابیتون میکنین.
مثلا من میتونستم که خواننده ی آواز کلاسیک باشم توش متخصص بشم…
اما من انتخاب کردم که آواز کلاسیک رو در سطح مبتدی پیش ببرم و اون رو بچسبونم به سایر علاقمندی هام
مثل نویسندگی، عکاسی، گویندگی و تولید محتوا و ساختن کلیپ و البته وقتی که اینا ترکیب میشن یک اثر خلق میشه، پس از خودم مدام نمیپرسم چرا از این شاخه به اون شاخه میپرم
اثری که ساده است اما صفر تا صدش کار خودمه و برای من در “لحظه” بسیار شیرین تر از اینه که فقط برم روی سن های مختلف آواز بخونم و برگردم خونه و برای آواز بعدی تمرین کنم!
من دوست دارم چیزهای جدید تری کشف کنم اما یه مسئله ی بزرگ هست...
اگر که مدام سر کلاسای مختلف از بورس و مکانیک و تکنولوژی تااا تئاتر و موسیقی و رقص … بری و توی همشون مبتدی باشی اونوقت چه دستاوردی میخوای داشته باشی؟
ده سال بعد که دیدمت و ازت پرسیدم توی این ده سال چه کردی فقط میخوای بگی که سیصد و پنجاه و دوتا کلاس رفتم؟ خب؟ بعدش؟ چی درومد ازین همه کلاس؟ این همون موضوعیه که قراره توی این سایت و توی اولین کتابم بهش بپردازم…لینک دانلود رایگان کتاب
چطور میشه چندپتانسیلی بودن رو انتخاب کنی ولی بتونی دستاورد هم داشته باشی و امرارمعاش کنی و از خودت مدام نپرسی چرا از این شاخه به اون شاخه میپرم و بتونی پیشرفت کنی
به خودتون افتخار کنین
خودمم خسته شدم، راهکار چیه؟
زهرای عزیز کاملا خسته شدنت قابل درکه برای من و تمامی بچه‌های چندپتانسیلی. پیشنهاد من اینه که حتما این کتابی که مختص شما توسط امیلی وپنیک نوشته شده و توسط تیم چندپتانسیلی ها ترجمه و ویرایش شده رو مطالعه کنی. یه کتابی که تحقیقات ۴ ساله ما هم بهش اضافه شده و با بومی سازی کاملا کاربردی برای تموم ایرانیا مفیده. کتاب چطور همه چی باشیم کمکت میکنه بتونی علاقمندی ها و مهارت های متنوع ات رو مدیریت کنی اونم نه صرفا با تئوری و تعاریف بلکه با تمارین عملی. ۳۰ صفحه اول این کتاب رایگانه بخونیش عاشقش میشی اینم لینک کتاب: کتاب چطور همه چی باشیم؟
سلام ، شما هر مطلبی مینویسی به گونه ای نقاط ضعفی که حس میکنیم نقطه تاریکمونه و باید سرکوب کنیم انقدر خوب بیان میکنید که باعث میشه که بفهمیم میتونیم به عنوان نقطه قوت ازش درست استفاده کنیم و به پذیرش درست برسیم💜
دقیقا همینطوره ممنونم از نظرت
خیلی متشکرم . مشکل بزرگ زندگی من همینه توی بیشتر کارها از بقیه اطرافیان استعدادم بیشتره و دور و برم پر از کارهای نیمه تمامه . یک آدم همه کارهی هیچ کاره هستم . هم از خیاطی سر در میارم هم مکانیکی هم سیم کشی ساختمون هم آشپزی هم بیماری‌ها رو تشخیص می دم و دارو تجویز می کنم هم نقاشی می کشم می تونم مثل فردوسی و حافظ و سهراب سپهری و فروغ فرخزاد شعر بگم مثل جلال آل احمد بنویسم … اما تو هیچ کاری متخصص نیستم . بقیه تعاریف بدی از وضع من داشتند اما شما خیلی امید وارم کردید .
ای جانم عزیزم خوشحالم برات. زندگی همینه انقدر کوتاهه که حیف میشه اگه بخوایم فقط به یک چیز بچسبیم فقط چون مثل یه تیغ دو لبه میمونه باید مهارت‌هایی مدیریت علاقه هاتو یاد بگیری پس بشدت کتاب چطور همه چی باشیم رو بهت پیشنهاد میکنم